Vissersdorpje

30 augustus, Shihanoukville
Vanmorgen met tuk-tuk van Meng naar politiebureau. Het zijn een paar vervallen grijze gebouwen waarvan ik na wat rondslenteren een soort ingang vind. Affiches tegen kinderprostitutie, voorbeelden van aangifteformulieren, en andere documenten hangen aan de muur. Een gang met massieve houten deuren met daarboven naam- en functiebordjes. Op goed geluk klop ik aan bij een deur die op een kier staat. Eeen vriendelijke agent die geen Engels spreekt laat me binnen en wijst een stoel aan. Hij haalt een collega die me meeneemt naar een andere ruimte. Foto's van de koning en koningin en de oppergeneraal aan de muur hier. Ik vertel mijn verhaal en hij hoort het aan, knikt af en toe en komt vervolgens met een standaardverhaal. Dan neemt hij me mee naar weer een andere ruimte waar ik en formulier in moet vullen en een schriftelijke verklaring moet geven. Vervolgens mag ik tekenen met de afdruk van mijn duim! Even later, slechts 1 dollar armer (zo corrupt zijn ze hier dus niet) sta ik (met rode duim) weer buiten.
Meng heeft op me gewacht brengt me naar de markt. Een grote hal met honderden kraampjes. Zwarte krabben, levende kippen en eenden aan de poten aan elkaar vastgebonden, spartelende vissen, varkenskoppen, ossestaarten, alles is te koop. een mengelmoes aan geuren. Ik til mijn rok iets op voor de nattigheid op de grond. Vliegen op het hakblok waar het vlees in stukken wordt gehakt. Tropisch fruit, groenten en kruiden die ik niet eerder zag. Vrouwen wisselen de laatste roddels uit, kinderen spelen, scooters rijden tussen de kraampjes door. Baby's worden aan borsten gelegd terwijl er onderhandeld wordt over de prijs van een lap stof. Ik loop door en koop na onderhandelen voor een zacht prijsje twee korte broeken.
's Middags met Antonia en Kathie naar het strand. Kinderen lopen met grote vuilniszakken blikjes en lege flessen te verzamelen. Toeristen laten hun benen ontharen en kopen garnalen van de vrouwtjes met de grote schalen op hun hoofd. De zee is blauwgroen en in de verte brengt een boot toeristen van een eiland terug naar de kust.
Later gaan we naar het visserdorpje ten noordwesten van Shihanoukville. Meng brengt ons, de moter van zijn tuk-tuk heeft het zwaar terwijl we de heuvel op rijden. De mensen in het vissersdorpje wonen in vervallen houten huizen die op palen boven het water gebouwd zijn. We lopen door een vies steegje met allemaal afval op de grond en onder de huizen en komen bij een krakkemikkig steigertje. Aan de steiger liggen een aantal open vissersboten die niet binnen zijn komen varen. De vissers zijn de netten aan het schoonmaken. Kinderen lachen naar ons, ze zijn hier duidelijk geen toeristen gewend. Een klein meisje met snotneus en grote ogen duw ik een gedroogde banaan in de handen. Aarzelend neemt ze een hapje, volgens mij vindt ze het lekker. We gaan verder en komen bij een werfje waar een oud mannetje een fraai houten schip aan het bouwen is. Het ruikt er lekker, naar zaagsel. Verderop laten twee mannen twee hanen los om tegen elkaar te vechten. Ik kan het niet aanzien. Snel lopen wij door.
Meng rijdt op de terugweg langs de andere stranden van Shihanoukville, een aantal grenzen aan de megaluxe resorts die door buitenlandse investeerders als paddestoelen uit de grond worden gestampt. Waarschijnlijk zonder veel voordeel voor de arme Cambodjaanse bevolking: de winst gaat naar het buitenland en naar de overheid. Een verdrietige gedachte dat er over niet al te lange tijd weinig meer over zal zijn van de Cambodjaanse cultuur hier.
Terug naar de guesthouse Markara. Wat eten, waarbij we ook Emma, een studente uit Engeland, vragen om aan te schuiven. Gezellige meidenavondje.

Liefs,
Esther

Serendipity, geen foto's

Shihanoukville, 29 augustus

Ik lig op een heet wit strand. Net een duik genomen in het warme water van Serendipity beach. De Cambodjanen kijken ons met grote ogen lachend aan. Bikini's dragen alleen toersiten, zij gaan geheel gekleed te water.
Vanmorgen vroeg uit KKK vertrokken. Achterop moto (brommertaxi) naar busstation met Katie en Antonia. In de bus ontmoeten we ook Steffie, nog een Duitse studente. Het is een prachtige busreis door een groene heuvelachtige omgeving met veel bo9men en af en toe een meertje of een riviertje. We passeren verschillende dorpjes, huizen op houten palen (om de mosquito's weg te houden), fietsende kinderen, eetstalletjes, loslopende koeien en ander vee, scooters met hele families er op. Het echte Azië. Als lunch kies ik rijst met een groen prutje wat me groente lijkt. Het blijkt taai vlees te zijn, waarschijnlijk ingewanden, stukjes maag of zo. Ahum, ach, ik eet de stukjes groente er wel tussen uit. Een Cambodjaanse vrouw die ook in onze bus zit, deelt haar gefermenteerde vis met mij. Ook al zo'n hoogstandje van de plaatselijke keuken, hahaha. We rijden verder en komen rond 13.30 uur aan in Shihanouk ville. De moto-chauffeurs dringen zich al op bij de bus. "where you go?" "Where you from" "I bring you to cheap guesthouse". We krijgen het er een beetje benauwd van. Na onderhandelingen kiezen we vier chaufeurs die ons betrouwbaar lijken en laten ons naar de wijk Serendipity brengen. Fijn zo'n koele wind achterop een brommer. Eerste guesthouse spreekt ons niet zo aan. Onze chauffeur weet een betere vlakbij het strand. Een vriendelijke Cambodjaan runt de plek en laat vol trots de frisse kamers zien die an een schattig binnentuintje grenzen. Hier blijven we. Na inchecken naar het strand. Vrouwtjes en kinderen verkopen kreeft, pedi- en manicures, ramboetan en sieraden. De kinderen maken een praatje met ons. Terug bij guesthouse blijkt dat ze meer geïntresseerd waren in mijn nieuwe camera dan in ons... Shit, hoe naief kan ik zijn. Voorlopig dus even geen nieuwe foto's op mijn blog.

Liefs,
Esther

Op weg naar Cambodja

29 augustus, boot van Koh Chang naar de wal
Ik vaar weg van Koh Chang en The Souk, tijd om verder te gaan. Afscheid genomen, mailadressen uitgewisseld, sleutel ingeleverd. Ik kom hier terug, ooit.
Gisteren waterval alsnog gevonden. Lekker gebadderd in het koele bergwater waar kleine visjes de dode huidcellen van mijn benen kwamen snoepen. Ondanks Gert's tip van de verborgen ingang waardoor ik naar de waterval kon lopen, toch controle en dus netjes betaald. s' Middags met Ed chocolade geshopt. Lastig om aan de echte pure zwarte te komen hier, uiteindelijk in derde winkel een reep met 45% cacao gevonden. Terug in The Souk geef ik kookles. Ed, Lieng en To staan om mij heen. Ed vertaald wat ik zeg in het Thai en Lieng schrijft alles nauwkeurig op, To wast tussendoor af en haalt alle ingredienten uit de kasten. We beginnen met een simpele cake. Terwijl fruitvliegjes in grote getalen de limoenen bemannen, weeg ik suiker, bloem en boter. Mixen met de eieren, in schalen doen en dan in Ed's gasoven waarvan de warmte van boven komen en we moeten gokken of de temperatuur 160 graden is, hahaha. Terwijl de cake staat te bakken maken we de chocolademousse. De echte, met rauwe eieren (en dat in een keuken waar het 30 graden is). Het zweet druppelt van mijn voorhoofd. Ed is gewend om snel te koken, chocolademousse is slowfood dus zijn geduld wordt op de proef gesteld bij het mengen van de slagroom en eiwit met de chocolademassa. Plotseling gilt To en rent de keuken uit. Hij heeft een rat gezien in de keuken! De kat van Ed wordt er bijgehaald om hem te vangen maar hij heeft er niet echt zin in. Uiteindelijk pakken we de rat zelf met een handdoek en voeren hem af. Als de cake klaar is maken we de tiramisu. Slagroom, mascarpone, koffie met amaretto, Lieng schrijft alles op.
's Avonds eten we met zijn allen aan een grote tafel. Orli, Greg, Orli, Ed, Oh en ik. Pasta met mossel, garnalen en inktvis en daarbij de gegrilde tomaten, gegrilde knoflook en gegrilde rode miniuitjes (heb ik Ed dus ook geleerd). Iedereen smult en het is echt gezellig. En dan het Grand Dessert. Het is goed gelukt en we zijn allemaal trots. Echt een feestje mijn laatste avond hier.
Vanmorgen vroeg wakker. Koffer ingepakt. Ontbijten met Orli en dan afscheid van iedereen. Nu 10.30 uur en de ferry is bijna aan wal. Lekker briesje op het dek van deze roestbak uit de jaren 60. Rustig aan boord. Twintig Thai en misschien acht toeristen. Hoop dat de doorreis naar Cambodja makkelijk zal gaan.

Vervolg 29 augustus
Cambodja, Kroh Koh Kong
Vanaf de boot met een open wagen (met ook twee Fransen) Naar Trat gebracht. Lunch op busstation waar ik overstap op minibus die naar de grens rijdt. Veel Thai hier op doorreis, slechts een enkele toerist. Als we bijna weggaan komen er nog twee Duitse studenten die ook instappen. Onderweg maken we een praatje. Zij zijn op doorreis naar Kratie waar ze voor hun studie (iets met tropische landbouwkunde) een project opzetten. De grensovergang verloopt soepel. Mannen in groene/bruine uniformen die officeeel streng naar je paspoort kijken, een paar onzinnige vragen stellen en dan uiteindelijk het verlossende stempel zetten, iedere keer hetzelfde.
Cambodja voelt meteen anders dan Thailand. Het is armoediger, de wegen zijn slecht en bij de grens komen bedelaars naar ons toe. Het landschap is ook anders, vlakker, groener. Ik deel een taxi met de Duitse meiden, naar Kroh Koh Kong (hierna KKK). De taxichauffeur wil ons liever naar het beachy Shihanoukville brengen maar ik wil liever naar het achtergebleven KKK en het echte Cambodja zien en nog even niet te veel toeristen. KKK is stoffig, met vervallen huizen, straathonden. We laten ons afzetten bij Otto's restaurant & rooms. Dit blijkt een krakkemikkig houten gebouw met boven een geinig terras en houten hokjes met open ramen als kamers. De vloer van mijn kamer kraakt als je loopt en in sommige planken zittten gaten waardoor je naar beneden kunt kijken. Niet springen hier! Een bloemetjeslaken op mijn bed, posters van palmstranden aan de spaanplaatmuren. Maar voor Euro 2,20 mag ik niet klagen. En dat doe ik ook niet.

Liefs,
Esther

Lui dagje

27 augustus, Koh Chang (jahaaa, nog steeds, ja)
Lui dagje vandaag. Uitslapen, zwemmen, ontbijt. Ed vraagt of ik wat recepten van toetjes weet en aan hem wil leren. Hij kookt altijd in The Souk en heeft kokservaring in verschillende restaurants over de wereld. Zijn Thaise en Italiaanse gerechten zijn allemaal erg goed (wat ik heb geproefd en gehoord) maar desserts kan hij dus blijkbaar nog niet. Ik beloof hem tiramisu, Chocolademousse (met hoofdletter, we maken de echte) te zullen leren en het bakken van een simpele cake. Morgen. Nu rijd ik door naar internetshop om bijlog bij te werken. Dan op zoek naar een waterval die ik niet vind. Ik loop door de jungle over slingerpaadje, wat op zich ook al spannend is, en beland bij beekje met bergwater en stenen. Ik ga terug naar The Souk, help Gert nog eens met computer en ga daarna met hem zwemmen. Spelen met de honden, Beckham vangt een krab, hap, in een bijt dood. Shake van ananas en banaan waarbij Ed en Oh mij Thaise les geven (sappalot-qloue pan is mijn drankje). Chickken maffiosa als diner, de topper van het menu. Vult goed!

Het is erg warm en de regen en wind waarop we rekenden lijkt toch niet te komen.

Liefs,
Esther

Vissersdorpje en huisbezoek

26 augustus, Koh Chang

Ik sta vroeg op, 9 uur, het terrein van The Souk is verlaten. Iedereen al aan het werk bij het huis van Greg en Orli verderop. Ik neem een ochtendduik met Beckham, de labrador, in mijn kielzog. Nau ja, duik, meer een wandeling waarbij ik na tientallen meters nog maar krap tot mijn knieen in het water sta. Door de knieen dus maar en probeer een paar slagen te zwemmen (sportief, he!). Ineens zie ik schuin voor me een gevaarte van een meter of anderhalf lang, 30 bcm breed, ruw oppervlak drijven. Het zou toch niet? In de zee? Voorzichtig zwem ik verder. Oh nee, gelukkig, het is een dobberende boomstam. Terug naar de wal voor ontbijt. Inmiddels is Oh in de bar annex huiskamer annex restaurant annes centrale ruimte. Fruit muesli en yoghurt voor mij. Oh vraag of ik na ontbijt mee ga naar Greg en Orli's huis. Moet ik wel lange broek en shirt met lange mouwen aan want er zijn veel rode mieren, giftige slangen en ander ongedierte. Ok dan. Met de scooter gaan we er heen. We gaan hard! Rond de 60. Is dus twee keer zo hard als gisteren. Ik krijg de smaak te pakken, this girl is born to be wild!

Orli en Greg hebben een heel bijzonder huis gebouwd, knalrood, middenin de jungle. Mozaieken, een vide in het open ronde huis, veel ramen, decoraties uit Cambodja. Buiten watervalletjes, bruggetjes, een bamboedak boven het terras, gezellige lampjes een vijver waarin tropische vissen, met watertoevoer vanuit de bergen en afvoer naar zee. Ed, Orli en een groot deel van the crew van The Souk zijn hard aan het werk om het onkruid van de jungle weg te kappen en de vijver schoon te maken. Ik mag rondlopen, foto's maken en filmen. Dit is echt een droomlocatie, maar ook veel bloed zweet en tranen. Als zo'n verhaal van televisie waarin stellen gaan emigreren en iets nieuws opbouwen in the midle of nowhere. We gaan lunchen bij een eetstalletje langs de weg dat net is geopend. Ik eet een stick met kippenharten van de bbq en kleefrijst uit een plastic zakje. Verrassend smakelijk (in Nederland is dit hondevoer).

Na de lunch ga ik er weer met de scooter op uit. Ik haal zelfs iemand in nu (hells angels eat your heart out)! Na uurtje rijden kom ik bij een vissersplaatsje. Het is een plaatje. Vissersboten in felle kleuren, netten die hangen te drogen, gekleurde kisten, heel pittoresk. Een visserman in een open bootje komt de haven binnenvaren. Ik loop verder en zie een aantal mannen inktvissen schoonmaken en in plastic zakjes doen. ze lachen als ik ze film. " You moviestar now", zeg ik.

In een winkeltje met oude vrouwtjes zonder tanden koop ik een flesje mierzoete limonade. Ik laat ze de foto's zien die ik van hun dorp heb gemaakt. Ze moeten lachen om de foto's waarop ze hun buren herkennen en nog harder om de foto's waarop ze zelf staan.

Terug bij The Souk speel ik met de honden. voor de pup Dao heb ik onderweg een speeltje gekocht om op te kauwen. Hij heeft namelijk de gewoonte om op schoenen van gasten te knagen en ik vind het zielig dat hij daarvoor steeds op zijn donder krijgt. Hij toont in eerste instantie echter weinig interesse in de knuffel. Beckham is enthousiaster.

Dan opfrissen en bij Gert langs om hem te helpen met zijn computerprobleem. Daarna gaan we met z'n allen wat drinken. Ed heeft de pauwen losgelaten. Hij traint elke dag om ze tam te maken. Ik neem er ook even eentje op mijn arm.

Ik eet een verukkelijke schotel van kip en cashewnoten in een zoetzure saus. Nakletsen met Gert (cocktail van Cointreau met limoensap) en nu ben ik dus nog even aan het hangen in de strandstoel voor mijn bungalow en stukje aan het schrijven. De gekko's lopen boven mijn hoofd tegen de muur omhoog, ik hoop dat ze veel insecten vangen. Ik hoor ze hun t-t-t geluidjes maken. In de verte de krekels, pauwen en kikkers en een late vissersboot.

B52

25 augustus Koh Chang

Gisteren dus voor het eerst op een scooter. Een mooie nieuwe rode. Eerst rondje op het terrein proberen. Dat is dus best lastig want de klei is drekkerig en ik moet scherpe bochten maken omdat het hier maar klein is. Starten en remmen heb ik snel onder de knie. Dan de weg op. Van Oh mag ik alleen linksaf naar de oostkant van het eiland omdat daar geen steile hellingen zijn. Dus braaf steek ik over naar de verkeerde kant van de weg, oeps, oh ja, ze rijden hier linksipv rechts. Rustigaan beginnen, ik rijd 20 km per uur. Lekker windje zo. Voor mij is dit best hard al maar blijkbaar voor de vele inhalers belachelijke slakkengang dus ik voer het tempo op naar 30. Helm begint beetje de wiebelen terwijl ik al slingerend voortga. Dit is echt zo's Try-before-you-die beleving voor mij. Hart giert door mijn keel als ik een heuvel op ga waar zo'n bord bij staat met een vrachtwagen op een scheve helling. De heuvels worden steiler en ik steeds zekerder van mijzelf. Oscar zou trots op mij zijn als 'ie me zag! Ik rijd trouwens door prachtige omgeving: jungle met bananebomen, bamboe, cocospalmen, af en toe een beekje vanuit de bergen. Bij een pier naar de zee stop ik even. Ik loop de pier af en maak een praatje (handen en voeten) met een Thai die hier staat te vissen. Ik kijk in zijn emmer, hij lacht, de emmer is leeg.

Terug naar The Souk. Ed, de andere eigenaar, een vriendelijke Thai die uit omgeving Chang Mai komt, geeft mij een lift naar de andere kant van het eiland. We rijden langs de ferry en dan over steile heuvels, strakke bochten, kronkelpaden. Hier ga ik niet met de scooter heen! White Sand Beach is vergelijkbaar met de Costa del Sol, Ibiza en noem ze maar op. Hoge appartementencomplexen, toeristenshops, lawaai. ben zo blij dat ik niet hier logeer. Wel handig dat je hier kunt internetten wat weer eens tijd wordt. Ed doet boodschappen ondertussen. Op de terugweg langs de visboer. Ik kies een mooie zeebaars die ik later die avond met knoflook knapperig gebakken en met veel smaak op eet als diner. Terug bij The Souk heerlijke duik in het lauwe vloedwater. Afdouchen, opfrissen. Gezellige avond met Greg, Ed, Gert en Oh. verbrand mijn lippen aan de in de fik gestoken B52 (cocktail met o.a. cointreau). Voor twee nachten bijgeboekt.

Grasshopper

24 augustus

Gisteren een gezellige avond gehad met Australier (Greg) en Israelische/Nederlandse Orli (mede-eigenaren die hier bijna helemaal wonen), een Grasshopper gedronken (muntsiroop, cocos en iets zwaar alcoholisch) en Gert ontmoet. Gert, een voormalig psycholoog uit Amsterdam wordt hier Ceasar genoemd omdat de Thai moeite hebben met de ggg, hahaha. Spelende honden, krekels en loungemuziek op achtergrond. Af en toe de roep van een pauw. Moe dus vroeg naar bed. Het is warm nu de wind weg is en wennen aan de geluiden van de dieren uit de jungle. Weer wat anders dat de toeterende taxi's, scheurende scooters en slaan van deuren in Bangkok. Nu ontbijten en straks een scooter huren. Eerste keer maar ik krijg les!

Koh Chang

23 augustus, zaterdag.
Palmbomen, roodbruin strand, gefrituurde stukje verse vis, hangmat, kabbelend zeewater. Dit is wat ik bedoelde. Ik zit op een terrasje, of eigenlijk lig/hang ik, een relaxed bamboemuzakje op de achtergrond. Vanochtend vroeg uit Bangkok vertrokken met een VIP bus waarin ik naast een verlegen Koreaanse zat. Lange reis , saaie film onderweg. Na de suburbs (anderhalf uur) komen we eindelijk op het platteland dat steeds groener wordt. Aangekomen bij de pier (5 uur later) ligt de veerboot al klaar. Lekker briesje aan boord, in 45 minuten aan overkant. Ik neem afscheid van Koreaanse. Alle toeristen gaan hier naar westkust (party 'a la Ibiza) maar ik wil naar het oosten. Eindelijk vind ik een taxi die me naar "Funky Huts" wil brengen. Aangekomen bij de ietwat vervallen huts kan ik geen receptie vinden. tijdens een rondje over het terrein zie ik een bungalow waar een dikke man ligt te slapen. Ik trek mijn stoute schoenen aan en met een " excuse me, sir?" maak ik hem wakker. Hij is niet blij. Zegt dat ze pas in september open gaan en dat ik op moet hoepelen. De moed zinkt me in mijn schoenen. "Can you call me a cab?" probeer ik. "Bagger off!" is het antwoord. Nou ok dan. Ik loop terug en wordt goddank aangeproken door een aardige dame die me verteld dat de buren wel open zijn. Zo kom ik dus hier, bij The Souk. Gerund door een Thai stel en een Australier met zijn Israelische vrouw. Ik heb een prachtige artistieke ronde bungalow, net nieuw, rond, de muren versierd met schelpjes en gekleurde steentjes. Een rond rieten puntdak. Een gigabed met klamboe en licht onder het bed! Schattige badkamer in de open lucht. De familie die hier werkt heeft veel dieren, drie honden, een kat, eekhoorns, pauwen, egeltjesopvang.
Na een heerlijke douche zit ik nu aan een fruitshake (mango-ananas) en straks wandeling over het strand. Dit is relaxen.

Liefs,
Esther

Pink Lady

Mijn Pink Lady wordt geserveerd met een schijfje limoen en een orchidee. Gezellig gekletst met George uit Australie die op doorreis is naar Laos. Vanochtend ma een warme zweterige nacht om 11.30 wakker geworden. Bij de Gekkobar ontbijtje muesli, fruitsalade (met veel smaak!) en yoghurt. Voor morgen bus naat Koh Chang geboekt. Daarna wandeling naar de witte vierkante tempel en dan naar de rivier langs werfje waar monteurs naar olympisch Thai boxing kijken (het wordt goud voor Thailand). Verderop stap ik op de boot. In het water drijven grote groepen bladeren waarvoor de kleine longtailbootjes hun schroef omhoog moeten tillen. Aan boord vooral Thai, studenten die naar college gaan en verder kantoorgangers. Dit is een ideaal transportmiddel. Lekker briesje terwijl de boot door het water snijd, golven trotserend die klotsen tegen de zijkanten, spatwater in mijn gezicht.

Ik stap zomaar ergens af maar kan de tempel die op de kaart staat niet vinden. Wel een school waar krisende meisjes in hun uniform met rode rokjes en blauwe blouses, korfbal spelen.

Terug naar de boot. Ik laat mij afzetten bij China Town. Wow! Sit is een andere wereld! Roze Hello Kitty winkels knallen je tegemoet, kraampjes vol bling-bling, tassen, plastic bakjes en schaaltjes, alles wat goedkoop is is hier te koop. Chinese eetstalletjes met ondefinieerbare stokjes vlees liggen te schroeien, scooters en gemotoriseerde tuk-tuks toeteren zich door de smalle paadjes. Weinig toeristen hier, althans, weinig blanke toeristen. Veel chinesen hier en koreanen. Ik koop een kleffe springroll en stap op de volgende ferry die me naar de Tempel of Dawn brengt. Dat klinkt heel spannend en blijkt een hele mooie tempel met vijf torens versierd met in stuk geslagen chinees porselein dat ooit als ballast diende voor chinese schepen die handelden met de Thai en nu als prachtig mozaiek deze tempel versieren. Heel bijzonder. Jonge monniken met kaalgeschoren hoofdjes, oranje mantels en, onmisbaar hier, mobile telefoons met kinky ringtones. Een Indiaanse familie bestijgd al hijgend de trappen van de hoofdtoren, lachend en foto's makend. Ik volg daarna en maak een paar foto's van het geweldige uitzicht. Er is een groot contrast tussen de vaak armoedige laagbouw met golfkartonnen daken en de gigantische hoteltorens en blinkende kantoorbanden van multinationals die de skyline van Bangkok domineren. Ik laat me per boot terug brengen naar mijn startpunt. Opfrissen in hotelkamer, iets eten bij stalletje van mr Jim (Tom Kha, heerlijk) en dan voor een cocktail naar Infinity. George is inmiddels terug naar zijn hotel. Ik heb pink lady op en ga ook maar eens terug.

Aangekomen in Bangkok

Ik ben er!

Gistermiddag met de hele familie (Jan, Marijke en Pieter) naar Schiphol gebracht. Nog even wat drinken en krijg dan van mijn moeder nog een klein pakje in mijn handen gedrukt dat ik pas in hotel open mag maken. Als ik me kan beheersen... En dan zwaaien bij de douane. Daar ga ik dan!

Eerst naar Kopenhagen. Dat gaat lekker snel. Spannende landing daar: we vliegen steeds lager over het water, hier wil ik niet zwemmen! Het lijkt wel of de wal nooit in zicht komt, hahaha.

Aangekomen op het vliegveld een paar uur rondhangen. Ik begin wat te lezen in nieuw boek (De pianostemmer) maar kom er niet echt lekker in. Dan maar even wat eten (best prima tagliatelle) en proberen wat te slapen.

Nog een keer door de douane (we gaan tenslotte intercontinentaal!). Bij de wachtkamer bij het vliegtuig maak ik een praatje met Martin, een aardige Duitser die naar het noorden van Thailand gaat. Hij geeft nog wat reistips. Altijd handig.

Eindelijk kunnen we dan het vliegtuig in. De 11 uur durende vlucht is prima, aardige stewards en -essen, redelijk eten voor vliegtuigvoedsel, weinig turbulentie. Ik heb zelfs een paar uur kunnen slapen! We landen keurig op tijd in Bangkok waar het 32 graden is. Na even zoeken vind ik mijn geboekte taxi. Ik verwacht een busje waarin ik met 5 anderen gepropt wordt maar het blijkt, heel luxe, een taxi voor mij alleen te zijn. Binnen een half uur zet deze mij voor de deur van het guesthouse af.

En hier ben ik dus nu. Ik voel me goed en heb er zin in. Ga de stad straks herontdekken. En ergens Tom Yam soep eten (of was het Yam Tom?), mijn maag rommelt en het ruikt hier allemaal super.

Later sfeerimpressies en foto's.

Liefs,
Esther

nog 1 nachtje

Morgen stap ik in het vliegtuig. Vandaag nog laatste dingetjes kopen, tas goed inpakken, wat telefoontjes met vrienden. Mijn vlucht naar Kopenhagen (SK1550) vertrekt morgen om 17.15. Dan een paar uurtjes wandelen op het vliegveld daar en dan om 22.50 met vlucht SK973 naar Bangkok waar ik om 14.45 aankom als het goed is.

En ik heb toch ook maar even een hotel geboekt in Bangkok en georganiseerd dat ik op het vliegveld word opgehaald en met een minibusje naar het hotel gebracht. Reizen alleen hoeft helemaal niet moeilijk te zijn, hahaha. In Bangkok blijf ik een paar dagen om de visa voor Laos en Birma te regelen. Dat schijnt lastig te zijn bij de grens.

Vanuit Bangkok wil ik komend weekend vertekken richting de zuidkust van Thailand reizen en daar naar een eiland varen, bijvoorbeeld Koh Chang of Koh Kut. Dan ben ik al een stuk richting Cambodja gereist.


Ik hou jullie op de hoogte.

Liefs, Esther

Nog twee weken...

Voorbereidingen in volle gang nu. T 'is ook nog maar twee weken voor vertrek! Begin er echt zin in te krijgen.

Heb nieuwe reistas gekocht, een hele mooie met wieltjes en veel vakken. Ben laatst naar de reisdokter geweest voor advies en inentingen. Vrijdag weer voor de tweede hepatitusprik. En ik heb mijn huis ook al verhuurd, gelukkig, dus nu alleen nog even mijn kasten leeg halen, opruimen en schoonmaken.

Op mijn werk alles aan het overdragen (arme collega's die mijn klusjes erbij krijgen).

Ben ook al een beetje aan het nadenken over de reisroute die ik zal volgen (werd wel tijd eigenlijk). Ik denk dat ik vanaf Bangkok gelijk door ga vliegen naar Trat, richting Cambodja, en daar aan de zuidkust eerst een paar dagen op een eiland ga rondbrengen. Je weet wel, aan het strand in zo'n hangmat en dan met van die cocktails met rietjes en verse ananas en zo. Als ik na een paar dagen bijgekomen ben van de reis en de laatste weken hard werken, trek ik dan verder naar Cambodja. En daar eerst wat kustplaatsjes en dan verder door binnenland naar Siem Reap en dan over de Mekong naar Laos. Maar dat kan ter plekke allemaal nog veranderen.

Later meer!

Liefs,

Esther